جعفر

جعفر ساکت و بی حرکت گوشه اتاق نشسته بود ، چشمانش نغمه غم انگیزی را تداعی میکرد ، به گلهای کم رنگ قالی زل زده بود و اشک در چشمانش حلقه زده بود که خواهرش از راه رسید و داد زد :

.

.

.

.

.

.

مامان بیا جعفر ریده.